BREK

Um nýliðinn dag

Morgundöggin sefur rótt, allt er hljótt því enn er nótt.

Kyrrðin græðir 

þau óteljandi litlu sár sem mynda heimsins vandamál.

Orkan flæðir.

 

Er sól rís og fuglarnir hefja upp sinn fagra söng

og kyrja sitt glænýja lag um nýjan dag.

 

Margslungin er heimsins mynd, með logn og sól og regn og vind. Nú himinn grætur.

Skýin byrgja fyrir sýn og veika vonin mín og þín

missir fætur.

 

Þá sól rís og fuglarnir breiða út sinn fagra söng

og kyrja sitt slípaða lag

er líður á

 

daginn fljúga allir í sína átt

setjast þar á staði fína.

Hver á sinni hillu lifir í sátt

og rembist við að nýta tímann.

 

Brátt er aftur orðið hljótt, kvöldið bíður eftir nótt.

Róin færist

yfir nýlokið ferðalag í gegnum venjulegan dag.

Alda bærist.  

 

Er sól sest og fuglarnir fullkomna sinn lokasöng.

Þeir kyrja sitt síðasta lag um nýliðinn dag.